Ulice

Dołączył: 26 Mar 2009 Posty: 100 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Co... Co się właściwie stało? - zapytała, dotrzymując mu kroku. Naprawdę trudno było jej samej przed sobą się przyznać co teraz właściwie czuła. Liczyła, że może coś się w końcu zmieni.

Drgnęła lekko, kiedy Marcus krzyknął, starała się jednak nie pokazywać tego, że jego słowa tak na nią działają.
-Zgadzam się z Tobą, ale aranżując walkę z nim nic nie osiągniemy - powiedziała spokojnie.
-Nikogo nie przekonasz siłą.

-Jakiś czubek rzucił w mojego hummera butelką zapalającą, kiedy ja byłem w środku. Był już za daleko by go złapać, więc do niego strzeliłem - wyjaśnił najprościej jak się dało.
-Ale widocznie nie wszyscy popierają moją decyzję, co sama zauważyłaś - dodał, wciąż idąc przed siebie.

- Postrzeliłbym go, gdybym nie musiał po potem opatrywać - mruknął podchodząc do Hummve. Wszedł do środka i zatrzasnął za sobą drzwiczki. było tu sucho, ciszej i miał tu poczucie względnego bezpieczeństwa.

Westchnęła cicho, patrząc na resztę, którzy przyglądali się całemu zajściu, a których widocznie wcześniej po prostu nie dostrzegła.
-Jak chcecie możecie wracać do samochodów, albo wejść do środka budynku. Jest tam bezpiecznie i można rozpalić w piecu by było cieplej - oświaczyła im.

- Jak ja uwielbiam robić za szeryfa - powiedział po czym prychnął chowając pistolet do kabury przypiętej do nogi. Razem z Dominiciem weszli do środka, gdzie jak to Dominic mówił było sucho i ciepło.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Skąd w ogóle ta nagła agresja? - zapytał chłopaka, z którym jeszcze nie zamienił słowa (Somerhalder). Ciekawy był co takiego zaszło tutaj, kiedy go nie było.

Zerknął przez ramię na Mirrorboya.
-Trokey zastrzelił jakiegoś faceta, który wcześniej próbował podpalić mu wóz. Jak sam się domyślasz, Mira wolała, żeby go wziąć żywego - wyjaśnił, następnie zerkając na ich szefową.
-Nie wiem jak Ty, ale ja wchodzę do środka - powiedział jeszcze.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kiwnął głową, po odsłuchaniu wyjaśnienia Declana. Podszedł szybko do Miry, postanawiając się podzielić z nią dotychczasowym odkryciem.
-Mira - zawołał ją, nim ta się odwróciła - Kiedy byliśmy w mieście, dostrzegłem sporo świeżych śladów, więc wygląda na to, że jest tu sporo osób. Ponadto z tego co słyszałem, przed chwilą mieliście kontakt z jednym z tych nieznajomych.

Dołączył: 26 Mar 2009 Posty: 100 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kiedy Trokey zaczął opowiadać co się zdarzyło, myślała, że będzie musiała udawać, że popiera jego decyzję, jednak kiedy wytłumaczył całość do końca, doszła do wniosku, że szczerze się z nim zgadza.
-Skoro Cię zaatakował, to normalne, że musiałeś coś zrobić - zgodziła się z nim.
-Mira desperacko szuka ocalałych, kiedy tak naprawdę nie troszczy się o życie innych, którzy ocaleli. Mam na myśli nas. Czuje się niby odpowiedzialna za każdego z naszego konwoju, ale jest zaślepiona przez swoją chęć ratowania.

Przysłuchiwał się słowom Anny i na koniec musiał przyznać, że się z nimi zgadza.
-Tego rzeczywiście można było łatwo się domyślić - powiedział do Anny, zatrzymując na niej wzrok na chwilę dłużej, niż do tej pory. Zatrzymał się też.
-Mam wrażenie, że nie rozmawiałem z Tobą od wieków.

Spojrzała na Mirrorboya, słuchając jego słów.
-Jesteś tego pewny? Jeśli w tej miejscowości jest ktoś jeszcze, trzeba będzie go poszukać. Ten jeden tutaj nie był zarażony, ale wyglądał na bardzo zdesperowanego.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Gwarantuję Ci, że jest tu ich zdecydowanie więcej - oświadczył, ruszając jeszcze do ciężarówki po krótkofalówkę, po czym wracając w kierunku budynku.

-Mirrorboy - krzyknęła jeszcze do niego, kiedy wszedł do ciężarówki - Powiedz reszcie przez radio, że zostajemy tu do jutra - oświadczyła pewnie, wiedząc, że większości to się nie spodoba, ale postanowiła postawić na swoim. Ruszyła w kierunku budynku, wchodząc do środka.

Dołączył: 26 Mar 2009 Posty: 100 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Bo rzeczywiście nie rozmawialiśmy ze sobą niewiele krócej - powiedziała z uśmiechem do Stephena, czując jakieś poruszenie gdzieś w środku, kiedy spoglądał na nią tak spontanicznie jak teraz. Bez żadnej złości czy bez sarkazmu. Tak jak kiedyś.
-Możemy się przejść, o ile deszcz Ci nie przeszkadza.