Ulice

Wyszła z magazynu, kiedy w środku już nikogo nie było. Zamknęła drzwi, rozglądając się po reszcie. Dostrzegła najbliżej Trokeya i Annę, więc ruszyła w ich stronę.
-Anna, idziemy. Reszta niech już się zbiera - oświadczyła.

-Robimy małą zamianę, pani kapitan - powiedział z uśmiechem pod nosem, patrząc na Mirę i kwestionując tym samym jej władczy ton.
-Anna jedzie z nami, Donnie, nie masz nic przeciwko małej zamianie? - zapytał, patrząc na Donniego siedzącego na tyle ich hummera.

Dołączył: 13 Mar 2008 Posty: 220 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Nie mam nic przeciwko - wzruszył ramionami, po czym wyszedł z hummera, biorąc jeszcze swój plecak.
-Chyba, że pani Mira wyraża jakiś sprzeciw? - spojrzał na nią, będąc pewny, że reszta robi to samo.

Domyślała się już wcześniej, że padnie podobna propozycja, gdyż wyglądało na to, że Anna i Trokey się pogodzili, co dawniej wydawało się niemożliwe. Musiała przyznać, że w duchu się nawet cieszy, bo mimo, że według niej Trokey nigdy nie był stały w uczuciach, to traktowała go trochę jak syna, a przynajmniej mu bezwzględnie ufała, mimo jego aroganckiego charakteru. Ostatecznie tylko kiwnęła głową na zgodę i ruszyła do swojego hummera razem z Donnie'm.

Po paru dniach siedzenia w piwnicy jednego z budynków. Eric w końcu wyszedł na zewnątrz. Ulice tak jak poprzednio były puste, wciąż było w nich coś nienaturalnego. Pustka ta przerażała wręcz, ale Eric był już do niej przyzwyczajony. Przechadzając się małymi ulicami miasteczka dostrzegł dosyć dużą wywrotkę, której przyczepa wystawała co nieco na żwirowatym podjeździe do magazynu.

Dołączył: 26 Mar 2009 Posty: 100 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Uśmiechnęła się do Miry, ciesząc się z jej decyzji. Kiedy Donnie i Mira ruszyli do swojego hummera, ona już ze swoimi rzeczami, wgramoliła się na tył hummera Troya i Trokeya. Była nawet zadowolona ze zmiany otoczenia, a szczególnie z tego, że będzie blisko Stephena.

stwierdziłem że mogę znaleźć tam coś ciekawego, coś co może mi się przydać, jednak bylem bardzo zmęczony, mało jadłem, mało piłem, nie bardzo wiedziałem co się w okół mnie dzieje, nieco przyczajony postanowiłem podejść do przyczepy, może znalazłbym coś, co pozwoliło by mi przeżyć parę dni dłużej.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Siedząc w ciężarówce, wydawało mu się, że dostrzegł jakiś ruch przed wjazdem do zagrody. Wyszedł powoli z pojazdu i ruszył w tamtą stronę, widząc już z daleka świeże ślady, co upewniło go w myśli, że kilka sekund temu ktoś tu był. Wyciągnął jeden pistolet i wyjrzał z za przyczepy. Dostrzegł jakiegoś nieznajomego mężczyznę, którego pierwszy raz widział na oczy. Nie opuszczał broni.
-Zabłądziłeś? - zapytał spokojnym głosem.

Ostatnio zmieniony przez Mirrorboy dnia Czw 17:59, 23 Kwi 2009, w całości zmieniany 1 raz

-No to czekamy teraz na resztę - powiedział, siadając na siedzeniu i zamykając drzwi. Nie był zadowolony, że ich czas jest zależny od innych, szczególnie teraz, kiedy przybyły dwa nowe pojazdy do konwoju. Westchnął głośno i zapalił papierosa.

spojrzał na przemiłego człowieka - kim jesteś? jakim cudem jesteś żywy?! - zapytał nieco roztrzęsiony, przerażony, czuł że jest na resztkach sił

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Nie nazwałbym tego cudem, a raczej umiejętnością przetrwania - powiedział do niego, następnie przykładając krótkofalówkę do twarzy.
-Mira, chodź pod zagrodę. Mam jednego z ocalałych - oświadczył, wkładając broń z powrotem do kabury.
-Masz szczęście, że na nas trafiłeś.

ale, ale kim wy jesteście? - zapytał rozglądając się w koło i opierając rękami o przyczepę

Kiedy już miała wsiadać do hummera, usłyszała głos Mirrorboya w radiu.
-Mira, chodź pod zagrodę. Mam jednego z ocalałych.
Przez chwilę ją zamurowało, po czym szybkim krokiem ruszyła w wyznaczonym kierunku, dostrzegając po chwili Mirrorboya i jakiegoś mężczyznę o ciemnych, dość krótkich włosach.
-Witam, nazywam się Mira Grace - przedstawiła się, podchodząc bliżej mężczyzny.

Dołączył: 26 Mar 2009 Posty: 62 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kiedy usłyszał wiadomość, że ktoś ocalał, wyszedł z samochodu i ruszył tam gdzie reszta, by zobaczyć co się dzieje.

Westchnął z irytacją, wkładając ręce za głowę.
-No to nieźle, wyjazd opóźni się teraz jeszcze o jakąś godzinę, jak nie więcej. Znaleźli sobie nową zabawkę - parsknął, patrząc przez szybę na magazyn.