Posterunek policji [przedmieścia]

- Jedno z dwóch, ale nie martw się, to nie jest nawet zły wynik - odłożyłem strzelbę, kładąc ją na ladę - Nie wychylam się, ale sam nie jestem
- Kawy? - zapytałem, bo wszak to gość a trzy dni temu nawet znalazłem pokaźny zapas tego 'napoju Bogów'. Mówiąc to zajrzałem do pomieszczenia, gdzie była Kate. Lekko tylko uchyliłem drzwi, by na nią spojrzeć i upewnić się, że dalej tam jest.

Dołączył: 21 Mar 2008 Posty: 216 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kate dalej siedziała a kiedy uchyliły się drzwi to domyslała sie ze był to Frank. Slyszała ze ktos jeszcze tu jest ale postanowiła narazie sie nie wychylać

-Nie, dzięki - zerknął w kierunku drzwi, gdzie zajrzał Frank.
-Macie zamiar tak tu siedzieć? - zapytał spokojnie, ocierając pot z czoła, co nie pomogło za bardzo. Cały był zgrzany i nie wyglądał za dobrze.

- Po prostu schroniliśmy się tutaj na noc - wyjaśniłem. Mam nadzieję, że wystarczająco by nie ciągnąć dalej tego tematu
- Było stąd blisko po piwo, o rzut beretem - rany, kiedy ja ostatnio browca widziałem?! Oj napiłbym się
- No a ty? - w zasadzie to głupio chodzić po zmroku ulicami, a on i ta druga to w najlepsze sobie nią chodzą. - Nie obraź się, ale to głupota chodzić z luza ulicami, o tej porze

-Niby tak, ale to strach właśnie jest naszym największym wrogiem, a nie to co się tam może czaić. Widziałeś chociaż jakieś z tych stworzeń, których tak rzekomo bardzo się obawiasz? - zapytał spokojnie, przyglądając mu się.

- Tak, widziałem - prychnąłem słysząc w jaki sposób wypowiedział się ten facet na temat mutasów. Na chwile też wróciłem myślami do momentu, gdy pomagałem targać cielsko jednego z nich, albo gdy jeden z zarażonych chciał zaatakować mnie i... czarnego.
- I powiem ci, że są bardziej realnie, niż ci się wydaje - potrząsnąłem głową i podszedłem do termosa z kawą, chwyciłem go i kubek, jaki był na parapecie.

-W takim razie miałeś więcej szczęścia niż ja - powiedział tylko, wzruszając lekko ramionami - Choć 'szczęście' tutaj nie za bardzo pasuje.
-Skoro jesteście tutaj tymczasowo, pewnie niedługo ruszacie dalej. Jeśli tak jest, to całkiem słusznie. Nie ma sensu siedzieć i czekać na ratunek, kiedy można spokojnie wydostać się z miasta.

- Taa... - nalałem sobie kawy i pociągnąłem sobie łyk tego trunku, nie była już gorąca, ale jeszcze ciepła.
- Przypomnisz mi swoje imię? Wiesz, pół roku... pamięć już nie ta.

-Damien O'Neil - przedstawił się, rozglądając się po ciemnym posterunku.
-W każdym razie, nie będę uciążliwym gościem. Ruszam już jutro z samego rana, mimo wszystko łatwiej się tak poruszać niż nocą.

Jenna niepewnie weszła na posterunek.Zrobiła pierwszy rok i rozejrzała się.Dostrzegła paru ludzi kiedy uśmiechnęła się do siebie bo kamień spadł jej z serca.-Witam.-rzuciła na dzień dobry.

Nic nie odpowiedziałem, na słowa Damien'a, po prostu przytaknąłem i wziąłem kolejnego wyka kawy, gdy weszła do posterunku kobieta jakaś, nie kojarzyłem jej raczej.
- Witam - powiedziałem idąc w jej stronę, minąłem ją i zamknąłem drzwi.

-Nie zdziwiłbym się, gdyby tu jeszcze ktoś zawitał - powiedział, spoglądając na nieznajomą kobietę.
-Ciebie za bardzo nie kojarzę.

Minąłem kobietę i wróciłem do miejsca przy oknie - Ja też Damien, ja też - była to odpowiedź zarówno na pytanie jakie zadał i to drugie zdanie

-Jestem Jenna, Jenna McGowan.-podała Frankowi dłoń z uśmiechem na twarzy.Rozejrzała się po raz kolejny.-Przytulne miejsce.-zażartowała.

Ostatnio zmieniony przez Deadlycase dnia Śro 12:07, 25 Mar 2009, w całości zmieniany 2 razy

-Ciemność raczej nie kojarzy się czymś przytulnym, ale wszystko wedle gustu. Mi się tu podoba - powiedział nieco ochrypłym głosem, zerkając przez najbliższe okno.
-Co cię tu sprowadza, Jenno?