Przedmieścia

- Czyli więc jestem jedynym, żyjącym mieszkańcem miasta - zachichotałem,ale po niedługiej chwili przestałem i znów miałem poważną minę, gdy zaciągnąłem się swoim 'gwoździem do trumny'.

Dołączył: 21 Mar 2008 Posty: 216 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kate znowu sie rozejrzała, widok nie był za ładny no ale coz. Westchneła cicho i dalej szła przed siebie...

-Kto to był?-spytała i odwróciła się do Frank'a tyłem,prawdopodobnie dlatego iż Jenny wyszła pierwsza a ktoś musiał zamknąć drzwi. ;D

- Koleś, którego dawno nie widziałem - mówiłem podchodząc do samochodu, Fiata z porysowanym, zielonym lakierem, który z przodu miał... zderzak, ale taki jak lokomotywy ze starych filmów. Podszedłem do miejsca kierowcy, otworzyłem drzwi i wsadziłem do środka, na tylne siedzenie plecak a sam usiadłem za kółkiem i odpaliłem silnik. W radiu słychać było piosenkę Ripped - Show me, która przewijała się w kółko, pomiędzy moją nagraną przemową w radiostacji.

-Niezła bryka.-rzuciła z nieschodzącym uśmiechem z jej twarzy.Zrobiła kilka kroków po czym otworzyła drzwi i weszła do samochodu trzaskając niedbale drzwiami.-Sorry.-przeprosiła, spojrzała na wnętrze samochodu i po chwili uchyliła lekko
szybę.

- To powiedz, jak ci się udało tak długo przeżyć samej w tym mieście? - zapytałem wjeżdżając na ulicę i kierując się do spożywczaka po konserwy. Bagażnik to miałem pełen broni, amunicji z posterunku a na tylnym siedzeniu za blondyną były kamizelki jakie nosili ludzie z miejscowego SWAT. Teraz to tylko jeszcze żarło na podróż i żegnaj Rannoc City.

-Potrafię o siebie zadbać.Najlepsze jest to ,że nikt o tym nie wiem bo na taką nie wyglądam.-zaśmiała się i przed przypadek spojrzała za siebie.-Wow, dużo tego masz?

- Co? - w pierwszej chwili nie skojarzyłem o czym mówi, ale potem zrozumiałem o co się rozchodzi - Aaaa... to wierzchołek góry lodowej.

-To dobrze, teraz to się ode mnie nie uwolnisz.-mruknęła uśmiechając się w jego stronę.-Tyle ekwipunku i to jeszcze za darmo.

- To idzie dla moich ludzi i na potencjalny handel z ludźmi, których może jeszcze spotkamy - wyjaśniłem i sięgnąłem po słuchawkę wbudowanego CB radia
- Kate, słyszysz mnie? Jak znajdziesz tych ludzi o których wspominał ten facet to daj znać - powiedziałem i zaczekałem na odpowiedź

Spojrzała na krótkofalówkę.-Kate to ta brunetka,tak?-spytała ,ale nie czekała zbytnio na odpowiedź.-Jacy ludzie?

Dołączył: 13 Mar 2008 Posty: 220 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Czekał na resztę niemalże cały kilometr dalej, licząc, że wszyscy są cali. Uliczka była prosta, więc nikt nie mógł się zgubić, a miał nadzieję, że wykiwają tym samym tych przeklętych mutantów. Oddychał głęboko.

Wkrótce na drodze zobaczyli Donnie'go, który widocznie zmachał się po takim sprincie.
-Ja pierdolę, co to miało być. Przychodzimy po was z ratunkiem, a tu okazuje się, że sami jesteśmy w jakimś zasranym niebezpieczeństwie. Mogliście nas uprzedzić, że czai się na was pierdolona armia mutantów - wrzeszczał, wymachując rękami.

Dołączył: 13 Mar 2008 Posty: 220 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Odetchnął ciężko, nie mając ochoty teraz słuchań narzekań Trokeya. Rozejrzał się po wszystkich, marszcząc czoło.
-Gdzie Patrick? - zapytał, choć znał już odpowiedź.

Dołączył: 31 Mar 2009 Posty: 75 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Nie żyję - odparł do Donniego, widząc, że reszta nie kwapi się do udzielenia tej informacji.
-Mijaliśmy jego ciało po drodze.