Ruiny - dawne centrum miasta

Zobaczyłem mężczyznę, szybko do niego podbiegłem i starałem się mu pomóc wyjść z samochodu
- Pomóż mi Pharrell!

Podbiegl do Franka i zaczal pomagac mu wyciagac czlowieka z samochodu.

[spadać muszę, ciągnijcie dalej beze mnie]

-Zróbcie coś - mruknął, będąc wyraźnie słaby - Nie czuję ręki.

Wyciagnalem z Frank'iem mezczyzne z samochodu i staralem sie zatamowac krew tryskajaca z reki.

Ostatnio zmieniony przez Dana dnia Śro 19:20, 20 Lut 2008, w całości zmieniany 1 raz

O dziwo okazało się, że żadna krew nie tryska. Obaj czuliście okropną bezsilność, wydawało wam się, że 'czarne pole' obejmuje co raz większą część ciała mężczyzny. Ten jęknął i zaczął wydawać odgłosy jakby się dusił.

Z przerazona mina patrzyl jak jego cialo jest pochlaniane przez czarne pole. Nie wiedzac co robic zabral rece od mezczyzny bojac sie ze moze sie tym zarazic.

Mężczyzna jeszcze kilka razy jęknął, po czym 'czarne sidła' objęły go całkowicie. Przez chwilę mężczyzna dygotał, po czym wstał na równe nogi i rozwarł paszczę, wydając gardłowy ryk.

Bez zastanowienia zaczal uciekac w kierunku ktorym biegl wczesniej z Frank'iem. krzknal -Lepiej stad spierdalajmy, to jakis pierdolony mutant.

Uciekając wkrótce straciliście go z zasięgu wzroku, a raczej on was. Po kilku minutach biegu było już spokojnie.

Z duza zwinnoscia wyjal noz i powiedzial - to na wypadek gdyby wrocil. -Teraz chodzmy w mijesce wypadku - powiedzial do Frank'a

Nie doszliśmy do miejsca katastrofy, ale udało nam się dojść do budynku, który obraliśmy wcześniej za cel. Miał on przynajmniej ze 30 pięter, co było uciążliwe dla nas obojga, ale po tym co widzieliśmy chęć uzyskania pomocy była jeszcze większa. Wtłoczyliśmy się do pustego mieszkania i wzięliśmy stamtąd prześcieradła, połamane prze zemnie krzesła i wszystko co było łatwopalne. Zanieśliśmy to na dach i zrobiliśmy jeszcze dwie rundy po dwóch mieszkaniach, by był tego większy stos. Podpaliłem prześcieradła, odsunąłem się o krok i obserwowałem, jak płomień obejmuję cały stos. Cieszył;em się z tego, bo wiedziałem, że w nocy będzie go widać z daleka. Usiedliśmy przy ogniu i czekaliśmy na upragniony ratunek.

Po kilkunastu minutach płonących mebli i prześcieradeł w oddali zauważacie zbliżający się helikopter w waszą stronę.

Szturchnąłem Pharrella i obaj zaczęliśmy machać do załogi helikoptera
- Hej, tutaj jesteśmy, zabierzcie nas stąd!

Kiedy helikopter podleciał bliżej, chwilę jeszcze unosił się w powietrzu, jakby czekając na coś. Nagle bez żadnego powodu lub przyczyny, zawrócił i odleciał.