Sklep z bronią [centrum miasta]

Jezu! Słysząc tekst jaki Jenna powiedziała nie wytrzymałem i parsknąłem śmiechem.
- Tylko mi nie wyskakuj z tekstem jedna śmierć to tragedia, milion to statystyka - na prawdę, nie mogłem wytrzymać i się nie śmiać. Gdybym brał ją na serio i to co mówi, to bym uważał ją za psychicznie chorą, a tak to tylko mam ją za wariatkę.

Zaśmiała się i klepnęła go w czoło.-Dupek.-mruknęła.-Wiesz,próbuję Ci pomóc.

Ostatnio zmieniony przez Deadlycase dnia Sob 14:22, 04 Kwi 2009, w całości zmieniany 1 raz

- Nie potrzebuję pomocy, radzę sobie - litości też nie potrzebuję. Spojrzałem na Declan'a którego opatrywał doktor.
- On potrzebuje pomocy, ja nie. - wskazałem na poszkodowanego.

-To dobrze.-uśmiechnęła się od niechcenia i wstała.Po chwili znowu przykucnęła i pocałowała siedzącego Frank'a w policzek, poszła.

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 281 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kiedy udało mu się opatrzyć Declana, a długo to nie trwało, przyniósł mu parę poduszek z pokoju obok, gdzie niestety tamtejsze łóżko nie nadawało się do użytku. Stąd Declan musiał zadowolić się jedynie twardym stołem. Ułożył go delikatnie i poszedł na dach, gdyż robiło się już ciemno i postanowił objąć wartę. Donnie wciąż nie wracał, choć nie niepokoiło go to bardzo, bo wiedział, że potrafi o siebie zadbać.

Kiedy zaczął odzyskiwać świadomość, poczuł najpierw okropny ból głowy, który już całkowicie wybudził go ze snu. Instynktownie dotknął dłonią czoła, które wydawało mu się okropnie gorące, co jednak mogło być spowodowane również tym, że jego ręce były zimne jak lód. Otwierając oczy, przeszedł do pozycji siedzącej i dopiero teraz poczuł okropne pieczenie na plecach.

Trudno mi było znaleźć jakieś odpowiednie dla siebie zajęcie, ostatecznie jednak zacząłem sprawdzać wszystkie pomieszczenia, czy nie ma nigdzie żadnego mutanta ani tego typu niespodzianek. Tylne wyjście zamknąłem i sprawdziłem drzwi a potem poszukałem amunicję i nowe zabawki. Mp5 wolałem zamienić na M4A1, bo w porównaniu do tej broni to moja była zabawką. Wziąłem więc nową giwerę, dodatkowe magazynki i osprzęt w postaci laserowego wskaźnika celu, latarki i celownika kolimatorowego. Taa... to jest piękna broń. Gdy już miałem nową broń to przysiadłem przy oknie, w pobliżu naszego rannego. Jakoś ostatnio wszędzie było gorąco i pociłem się jak szczur, no ale mniejsza o mnie, z Declanem było gorzej. No dajmy na to teraz. Wstał i siedział sobie na stole, biedaczysko... co?
- Declan? - dopiero teraz skojarzyłem co jest grane
- Spokojnie chłopie, powinieneś leżeć - podszedłem do niego i przyglądałem się jemu - Jak się czujesz?

Ostatnio zmieniony przez ArAs dnia Wto 18:48, 07 Kwi 2009, w całości zmieniany 1 raz

Przez chwilę zastanawiał się kto do niego mówi. Po chwili dostrzegł Franka, którego nie widział już kupę czasu.
-To Ty Frank? - zrobił duże oczy ze zdziwienia, postanawiając jednak opaść powoli na łokcie.
-Chyba ktoś nieźle mi skopał tyłek. Czuję się jakby głowa mi latała na wszystkie strony - mruknął.

- Poczekaj chwilę - chwyciłem za krótkofalówkę i nacisnąłem guzik nadawania
- Patrick, tu Frank. Chodź do środka, Declan się obudził - przestałem nadawać i czekałem aż doktor się odezwie i przywlecze tutaj.
- Połóż się chłopie, doktor za chwile tu wpadnie

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 281 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Będąc na dachu, dostał komunikat od Franka, więc ruszył do środka by zobaczyć jak się czuje Declan. Podszedł do stołu, na którym ten leżał, witając go spokojnym uśmiechem.
-Oprzytomniałeś wcześniej niż się spodziewałem - powiedział, patrząc na niego.
-Jak się czujesz?

Poczekał aż Patrick podejdzie, dotykając ostrożnie szwu, który miał na brwi.
-Nie najlepiej. Nęka mnie ból głowy i okropnie bolą mnie plecy - powiedział, starając się jednak odwzajemnić uśmiech Patricka - Co się właściwie stało?

Przyglądałem się chwilę zarówno lekarzowi jak i pacjentowi, jednak ktoś powinien pilnować teraz sytuacji na zewnątrz. Podszedłem do drzwi i odsuwając lekko firankę przyglądałem się sytuacji na zewnątrz. Nie byłem jednak zbyt daleko od stołu na którym leżał Declan i dlatego mogłem słuchać co to powie doktor o stanie zdrowia pacjenta.

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 281 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Za kilka dni pewnie wrócisz do zdrowia i wtedy pewnie będziesz sam mógł lepiej nam o tym powiedzieć - powiedział spokojnie do Declana, odkładając swój karabin.
-Znaleźliśmy Ciebie i martwego Jimmy'ego w parku, kilkaset metrów stąd - powiedział wprost.

Słowa Patricka nieco zbiły go z tropu, ale zarazem odświeżyły mu pamięć. Przypomniał sobie co się stało tamtej nocy, przynajmniej częściowo.
-Zauważyliśmy światło w parku - zaczął, przejeżdżając ręką po długich włosach - Chcieliśmy sprawdzić co się dzieje. Ktoś rozpalił wielkie ognisko i wtedy się zaczęło. Było ich cholernie dużo i nie wiedzieliśmy nawet w którą stronę patrzeć.

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 281 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Pamiętasz co było dalej? - nie chciał naciskać, ale czuł, że każda informacja może być przydatna. Wyglądało na to, że to co Frank poprzednio mówił o mutantach w sklepie było prawdą, gdyż tutaj zwyczajnie zaaranżowali pułapkę. Jimmy za pewne nie zdawał sobie sprawy, że taka ilość mutantów mogłaby się połączyć w jedną ekipę i kogoś zwabić.