Wieżowiec [centrum miasta]

Rzucił na bok swój bagaż i podbiegł do kobiety, patrząc czy żyję. Na szczęście oddychała, wyciągnął szybko strzałkę z jej szyi, zerkając na owy pocisk.

-co tu się dzieje? - mówi zaniepokojony

Jane zaczeła powoli odzyskiwać przytomność. Czuła lekki ból w szyi.

Podszedłem bliżej kobiety, i Declana, by sprawdzić, czy żyje. Powąchałem strzałkę i skrzywiłem twarz w grymasie - To środek usypiający - sprawdziłem puls i odetchnąłem - Żyje, tylko jest nieprzytomna - pochwili oprzytomniała - Nic pani nie jest?

Ostatnio zmieniony przez ArAs dnia Sob 19:58, 01 Mar 2008, w całości zmieniany 2 razy

gdzie diabeł nie może tam babe pośle - powiedział sam do siebie i podszedł do Declana i kobiety.

uśmiechnęła się pod nosem i podeszła do dziewczyny. nareście jakaś kobieta. no.

-Ci z helikoptera to zrobili? - mruknął do siebie, rozglądając się. Obawiał się, że mogą tu wciąż gdzieś być.

podchodzi do kobiety, lecz cały czas patrzy na helikopter

Jane podniosła się lekko i popatrzyła na ludzi wokół, nic nie mówiąc.

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 198 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Teraz - krzyknął do TJa, wyważając drzwi i wbiegając na dach w pełnym uzbrojeniu. Okazało się, że ludzi tu było znacznie więcej niż przypuszczeli. Wiedział, że muszą wykorzystać zaskoczenie wroga.
-Na ziemię! - zaczął krzyczeć, celując z karabinu do każdego z obecnych na dachu.

padam na kolana nic nie mowiąc przestraszony.

Ostatnio zmieniony przez Xevatov dnia Sob 20:01, 01 Mar 2008, w całości zmieniany 1 raz

pada na ziemie
-o co tu chodzi, nie przypomina mi to Big Brothera!

Dołączył: 01 Mar 2008 Posty: 181 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Wybiegł zaraz za Milesem, rozglądając się po terenie i po ludziach będących na dachu. Wyglądało na to, że nie byli uzbrojeni, więc nie powinno być problemu. W pogotowiu trzymał swój karabin snajperski.

Jane spojrzała na Tj'a i padła szybko na ziemie
- Co tu jest grane...

-Jasne - powiedział do Franka, kiedy spostrzegł, że jacyś dwaj uzbrojeni mężczyźni wpadli na dach.
-Co to do cholery - mruknął do siebie, padając na kolana i zakładając ręce na głowę.